Month: februari 2015

Guajiros, Cubaanse boeren, voor dag en dauw aan het werk in een tabaksveld in Viñales (Cuba).

Viñales: het Cubaanse leven ‘op den buiten’

Published by Jolijn en Jesse

Wanneer je even genoeg hebt van de benzinegeur van Havana, kan je naar Viñales trekken om er kennis te maken met het Cubaanse boerenleven. Echt veel is er niet te doen, maar na de drukte van Havana hoeft dat ook niet. We hebben er uren in onze schommelstoel op het terras gezeten. Gewandeld door heerlijk ruikende tabaksvelden naar ceiba, de heilige boom, of de heuvel opgeklauterd naar La Ermita voor een uitzicht over de vallei. Ga paardrijden en pauzeer even bij een grot waar je ook in kunt zwemmen (alleen doen als je fan bent van pikdonkere kleine ruimten). Stap in de auto en ontdek the great outdoors. Al bereid je je best wel voor op een beetje avontuur, want ‘dirt road’ klinkt soms al te mooi voor wat het is. We hebben een uur lang gereden zonder ergens bordjes, straatnamen of kilometerpaaltjes te zien. Onderweg waren de enige levende zielen die we tegenkwamen enkele landbouwers in een houten kar, mannen gewapend met machete en jachtgeweer, biggen, koeien en een heleboel gieren. Net iets anders dan …

Een meisje en een jongen kopen eten bij een winkeltje in Havana (Cuba).

Eten in Cuba: heb je graag bonen bij je bonen?

Published by Jolijn en Jesse

De lokale Jeroen Meus zou het in Cuba niet eenvoudig hebben. Je kan in de gemiddelde Cubaanse supermercado terecht voor rijst, bonen en vlees. En misschien nog extra bonen, voor wie aandringt. Als vegetariër hadden we er dan ook weinig keuze. Maria, onze fantastische gastvrouw in Havana, vond het onbegrijpelijk dat er mensen zijn die geen vlees eten. Waren we opgegroeid in Cuba, dan hadden we ongetwijfeld ook gewoon gegeten wat we konden krijgen. Toch zijn er enkele plekken die er wel echt in slagen om een soort van Cubaans-creoolse keuken uit de grond te stampen. Hier moet je zijn voor eten in Cuba. La Guarida, Havana La Guarida is zonder twijfel de meest bekende paladar van Cuba. Een paladar is een restaurant dat wordt uitgebaat door gewone Cubanen, vaak in een omgebouwde huiskamer. La Guarida dankt z’n bijna iconische status aan de film Fresa y Chocolate, waarvan een aantal scènes zich in het gebouw afspelen. De traphal beneden is typisch Cubaans: zo vervallen dat het prachtig wordt. In het gebouw wonen meerdere families, en …

Een groene en gele auto sieren het al kleurrijke straatbeeld van Trinidad (Cuba).

Trinidad: slow living a lo Cubano

Published by Jolijn en Jesse

In Trinidad is de tijd blijven stilstaan. De kasseistraatjes, de felgekleurde huizen met smeedwerk voor ramen en deuren, de bakker die ’s ochtends vroeg met z’n ratelende kar door de straten wandelt en luidkeels “Pan caliente!” roept (en je dus keer op keer wakker maakt …) en mensen voor wie slow living the only way of living is. Vergeleken met Viñales bruist Trinidad van leven, maar het is nog altijd eerder een groot dorp. Trinidad ontdek je dan ook te voet. In eender welk straatje zie je scènes uit het dagelijkse leven van de Cubanen: oude mannen die aan het dammen zijn, iemand die voorbijloopt met z’n contrabas onder de arm, kindjes op weg naar school, … En vroeg of laat kom je zeker uit op Plaza Mayor, het middelpunt van de oude stad. Je kunt niet naast de grote kerk kijken, maar eigenlijk hebben alle gebouwen aan het plein een rijke geschiedenis. Ze dateren uit de 18de en 19de eeuw, toen de suikerteelt in de nabije Valle de los Ingenios en de slavenhandel van Trinidad een …

Een meisje in het roze gekleed, in een roze auto, viert haar quinceanera in Havana (Cuba).

Havana Vieja: over slinkse linksen en rake rechtsen

Published by Jolijn en Jesse

Voor Havana geldt nog meer dan ergens anders: laat het gewoon gebeuren. Het is een stad die je absoluut te voet moet ontdekken, vergeet die checklist die je op voorhand maakte. Laat je gewoon overrompelen door het licht, de magnifieke casas en de fantastische auto’s. Dat die prachtige casa op instorten staat en die auto om de tien minuten stilvalt, vergeten we er even voor de gemakkelijkheid bij te vertellen. Malecón: ‘den dijk’ van Havana Je hebt Havana niet gezien als je niet over de 8 kilometer lange Malécon gewandeld hebt. Ontelbare keren zijn we er op en af gewandeld tussen Habana Vieja en Miramar, leuker dan een taxi. Al komen die in Havana ook in de buurt van een onvergetelijke ervaring. Echt leuk wordt het pas wanneer de wind opsteekt en de golven over de dijk blazen. Het zoute water verklaart meteen waarom de dijk op sommige plekken zo verdomd verrot is. Onderweg kom je langs de Amerikaanse ambassade, nu ja, de United States Interests Section (tussen Calle L en Calle M). Omdat de Verenigde …

Een groep olifanten met hun mahouts, verzorgers, in het bos nabij Chiang Mai (Thailand).

Patara Elephant Farm, een dag kinderlijk blij zijn

Published by Jolijn en Jesse

Jesse en ik hadden altijd een wrang gevoel bij de combinatie toeristen en olifanten. Je ziet ze vaak kunstjes opvoeren: schilderen met hun slurf, tegen een voetbal trappen, … Daar wilden we nooit aan bijdragen. Maar in Thailand kan het ook echt wel anders. Na wat zoeken komen we bij Patara Elephant Farm terecht, een half uurtje rijden van Chiang Mai. Patara Elephant Farm redt olifanten uit circussen en van zware arbeid bij illegale houtkap. Je loopt er niet zomaar even binnen voor een half uurtje olifanten kijken. Je neemt een hele dag alle taken van de ‘mahout’, de olifantenverzorger, over. Zorg dus maar voor een goed ontbijt, want het wordt een actieve dag. ’s Ochtends word je voorgesteld aan je olifant, vrouwtje Mae Nam Dee in ons geval. Je kijkt eerst of ze in goede gezondheid is. Je leert waar je op moet letten in haar uitwerpselen, kijkt of ze zweet boven haar teennagels (dat is een goed teken), borstelt haar haar (olifanten zijn best behaard) en gaat samen met haar de rivier in …